نقش میانجی‏گر درگیری شغلی در تبیین اثر ارزش‏ های اخلاق حرفه‏ای و منبع کنترل بر عملکرد شغلی پرستاران

از بین مشاغل بیمارستانی، پرستاری نمونه‏ای از شغل‏هایی است که فرد ساعات زیادی را با بیماران می‏گذراند. پرستارانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار نیستند، قادر نخواهند بود که مراقبت‏های موثری از بیماران انجام دهند. لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی‏گر درگیری شغلی در تبیین اثر ارزش‏های اخلاق حرفه‏ای و منبع کنترل بر عملکرد شغلی پرستاران انجام شد.

پژوهش توصیفی و از نوع مدل‏یابی معادلات ساختاری بود. تمامی پرستاران شاغل در بیمارستان‏های دولتی شهر تهران در سال 1401 جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند، که با روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‏ای تعداد 300 نفر از میان آن‏ها انتخاب و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد شغلی (پترسون، 1970)، پرسشنامه منبع کنترل (راتر، 1966)، پرسشنامه اخلاق حرفه‏ای (سرمد و همکاران، 1390) و پرسشنامه درگیری شغلی (کانونگو، 1982) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‏ها از روش‏های آمار توصیفی، ضریب همبستگی و تحلیل مسیر با نرم‏افزارهای آماری SPSS و AMOS استفاده شد.

براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. به‏طور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش نتایج نشان داد که منبع کنترل و ارزش اخلاق حرفه‏ای هم به‏صورت مستقیم و هم به‏صورت غیرمستقیم از طریق درگیری شغلی با عملکرد شغلی در پرستاران رابطه دارد (05/0>P). همچنین، نتایج نشان داد که بین منبع کنترل درونی و بیرونی با درگیری شغلی رابطه معناداری وجود دارد (05/0>P). این رابطه بین ارزش اخلاق حرفه‏ای با درگیری شغلی در پرستاران نیز معنادار به‏دست آمد (05/0>P).