مدل علی فرسودگی تحصیلی براساس شایستگی هیجانی- اجتماعی و حمایت تحصیلی: نقش میانجی خودناتوان سازی در دانش آموزان در فرایند آموزش مجازی دوران قرنطینه خانگی ناشی از پاندمی‎کرونا

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه نقش واسطه‎ای خودناتوان سازی تحصیلی در رابطه بین فرسودگی تحصیلی با شایستگی هیجانی اجتماعی و حمایت تحصیلی در فرایند آموزش مجازی در جریان قرنطینه خانگی ناشی از پاندمی‎کرونا  بود.

به این منظور نمونه‎ای ‎به حجم 343 نفر از جامعه آماری دختران نوجوانان مدارس متوسطه دوم شهر تهران که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بودند انتخاب شدند. برای نمونه گیری، از روش خوشه‎ای ‎چند مرحله‎ای ‎استفاده گردید. داده‎های پژوهش از طریق پرسشنامه‎های فرسودگی تحصیلی ماسلاش، خود ناتوان سازی تحصیلی، استاندارد شایستگی هیجانی- اجتماعی زو و جی و حمایت تحصیلی ساندز و پلانک جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‎ها از طریق روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت و جهت بررسی اثر نقش میانجی بین متغیرهای مورد مطالعه در مدل ساختاری از روش بوت استرپ استفاده شد.

 یافته‎های پژوهش حاکی از آن بود که اثر استاندارد مسیر مستقیم  شایستگی‎های هیجانی- اجتماعی (β= -.097, p> .05) و حمایت‎های تحصیلی (β= -.017, p> .05) بر فرسودگی تحصیلی معنادار نبود، اما اثر استاندارد مسیر غیر مستقیم شایستگی‎های هیجانی- اجتماعی (β=-.028, p<.05) و حمایت‎های تحصیلی (β=-.056, p<.05) با نقش میانجی خود ناتوان سازی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی معنادار بود. اثر کل متغیرهای شایستگی‎های هیجانی- اجتماعی (β=-.126, p>.05) و حمایت‎های تحصیلی  (β=-.073, p>.05)بر فرسودگی تحصیلی نیز معنادار نگردید.

 در نتیجه مدل آزمون شده، مدلی مطلوب برای تبیین فرسودگی تحصیلی بر اساس شایستگی‎های هیجانی- اجتماعی و حمایت‎های تحصیلی با میانجیگری خودناتوان سازی تحصیلی در دختران نوجوان می‎باشد. نتایج این پژوهش می‎تواند مورد استفاده مشاوران و روان شناسان تربیتی قرارگیرد.