مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی روانشناسی مثبت گرا و آموزش گروهی فراشناخت بر انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر قرنطینه شده با خانواده

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش گروهی روانشناسی مثبت گرا و آموزش گروهی فراشناخت بر میزان انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه یک تبریز انجام شد. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم آموزش و پرورش ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 1400-1399 بود. مجموعا 90 نفر دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش آموزش فراشناخت، به شکل ترکیبی بسته آموزشی ولز و رابینیا را در هشت جلسه 90 دقیقه ای گروهی به صورت هفتگی و گروه آزمایش روانشناسی مثبت گرا، بسته ترکیبی چراغیان (1393) و بسته آموزشی (AFMAS) را در 9 جلسه 90 دقیقه ای گروهی به صورت هفتگی دریافت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر سه گروه در دو مرحله پیش آزمون، پس آزمون با پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تک راهه ANCOVA تحلیل شد. یافته ها نشان دادند که آموزش گروهی روانشناسی مثبت گرا (P<0/05) و آموزش گروهی فراشناخت (05/0>P) هر دو بر میزان انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثر بودند و در میزان تاثیر بین دو آموزش تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بنابراین نتیجه گیری شد هر دو آموزش مثبت گرا و فراشناخت موجب افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شدند.