تاثیر سمیت مزمن نیترات نقره بر نشان گرهای زیستی استرس اکسیداتیو هپاتوپانکراس میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei)

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات غلظت های تحت کشنده نیترات نقره بر تغییرات نشان گرهای زیستی استرس اکسیداتیو (سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و مالون دی آلدیید) هپاتوپانکراس میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) انجام شد.  ابتدا غلظت کشندگی میانی نیترات نقره  طی 96 محاسبه شد و میزان آن 084/0 میلی گرم در لیتر به دست آمد.  سپس پست لارو های میگوی پا سفید غربی طی 21 روز با غلظت های تحت کشنده نیترات نقره در 4 تیمار شامل تیمار 1:  (LC5010% (mg/L0084/0)، تیمار 2: (LC5025% (mg/L021/0)، تیمار 3: (LC5050% (mg/L042/0) و تیمار 4: (LC5075% (mg/L063/0) و یک تیمار نیز به عنوان تیمار شاهد مواجهه شدند.  طبق نتایج، در بافت هپاتوپانکراس فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در تیمار 3 و 4 در مقایسه تیمار شاهد کاهش معنی دار و مالون دی آلدیید افزایش معنی داری داشته است.  نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه با غلظت های mg/L042/0 و mg/L063/0 نیترات نقره سبب آسیب اکسیداتیو بافت هپاتوپانکراس میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) شده است.