بررسی اثر سطح متحرک بر ایرفویل ناکا 0012 در نسبت سرعت زیاد

طراحی و توسعه ایرفویل هایی با کارایی بالا برای پیشرفت صنعت هوانوردی از اهمیت اساسی برخوردار است. در زاویه های حمله بزرگتر، نیروی برآ بیشتر و باند پرواز کوتاه تر حاصل می شود. اما در زاویه حمله بالا، پدیده جدایش جریان رخ می دهد به طوری که بعد از زاویه واماندگی جریان به طور کامل از سطح بالای بال جدا شده و افت شدید برآ و افزایش پسا را به همراه دارد. در این پژوهش تلاش شده با استفاده از سطح متحرک در نسبت سرعت های بالا بر روی ایرفویل ناکا 0012، از جدایش جریان جلوگیری و با افزایش نیروی برآ و کاهش نیروی پسا، عملکرد آیرودینامیکی ایرفویل ناکا 0012 بهبود یابد. منظور از نسبت سرعت، نسبت سرعت سطح متحرک به سرعت جریان آزاد است. در این پژوهش از شبیه سازی عددی در نرم افزار تجاری انسیس فلوینت و همچنین مدل آشفتگی k-ω-SST با الگوریتم حل سیمپل استفاده شده است و شبیه سازی به صورت دوبعدی انجام شده است. نوع گسسته سازی معادلات به صورت پیش فرض بوده و در ابتدا از حل گر فشار مبنا استفاده شده است. استفاده از سطح متحرک به صورت یک استوانه دوار در لبه حمله ایرفویل ناکا 0012 در نسبت سرعت های بالا علاوه بر جلوگیری از جدایش جریان و افزایش برآ، پسا را منفی کرده که نشان از ایجاد نیروی پیشرانش دارد. از بین تمامی حالات شبیه سازی شده، نسبت سرعت 20 در زاویه حمله 24 درجه با ضریب برآ  564/3 و ضریب پسا 185/0-، مطلوب ترین عملکرد آیرودینامیکی را داشته است.