واکاوی حکم تشبیب از منظر فقه شیعه

«تشبیب» عبارتست از: ابراز علاقه ی عاشق نسبت به معشوق/ معشوقه در قالب «شعر». با وجود اینکه این گونه ی شعر از اقسام پر بسامد شعر به شمار می رود، بیان حکم فقهی آن چندان دغدغه ی فقها نبوده و عمدتا به مناسبت بحث در باب «شهادات»، اشارتی مختصر بدان داشته اند. همچنین، پژوهشی تحلیلی و برجسته در این زمینه انجام نشده است و بنابراین، خلا پژوهشی مستوفا و تحلیلی پیرامون این موضوع کاملا احساس می شود.این پژوهش با روشی توصیفی - تحلیلی به این موضوع پرداخته و ضمن تبیین، تحلیل و نقد نظرات اندک فقهایی که در این زمینه اظهار نظر نموده اند به این نتیجه رسیده است که تشبیب فی نفسه نسبت به حسن (وجوب/ استحباب) و قبح (حرمت/ کراهت) لا اقتضاء بوده و حکم مصادیق آن صرفا به ملاحظه ی «لوازمی» که به همراه دارد قابل استنباط و ارایه است.واژگان کلیدی: تشبیب، نسیب، تغزل، لهو، تهییج شهوت.