مطالعه اثر تراکم جمعیت شهری بر فعالیت بدنی، چاقی و سلامت روانی افراد در شهر مشهد

هدف این پژوهش، مطالعه و بررسی ارتباط میان تراکم جمعیت شهری با دو متغیر سلامت روانی و فعالیت بدنی و تحرک شهروندان می باشد. پژوهش جزء تحقیقات توصیفی، موردی و پیمایشی می باشد. داده های مربوط به تراکم جمعیت از اطلاعات شهرداری مشهد و داده های مربوط به سلامت روانی از طریق پرسشنامه استاندارد GHQ-28 و داده های مربوط به فعالیت بدنی از طریق پرسشنامه استاندارد شارکی و پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردید. جامعه آماری، شهروندان 25 سال به بالای شهر مشهد و تعداد نمونه برابر با 950 نفر می باشد. نتایج پژوهش نشان داد که به لحاظ شدت فعالیت بدنی و شاخص توده بدنی بین محلات موردمطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، اما به لحاظ میزان پیاده روی روزانه و امتیاز سلامت روانی بین محلات تفاوت معنی داری وجود دارد. میان تراکم جمعیت با میزان پیاده روی روزانه افراد رابطه ای معنی دار ولی معکوس مشاهده گردید. هیچ گونه رابطه معنی داری میان تراکم جمعیت با شدت فعالیت بدنی و شاخص توده بدنی مشاهده نگردید. نتایج نشان داد که میان تراکم خالص مسکونی و سلامت روانی رابطه آماری معنی دار وجود ندارد. اما میان تراکم ناخالص مسکونی با امتیاز سلامت روانی (کل) و دو مولفه علایم جسمانی و اضطراب رابطه معنی داری مشاهده گردید که البته ضرایب همبستگی در حد بسیار ضعیف بودند. به لحاظ وضعیت سلامت روانی، دو محله احمدآباد و خرمشهر در بهترین شرایط و محلات فرامرز عباسی و کوی پلیس در بدترین شرایط قرار داشته اند. با توجه به فقر بسیار جدی مطالعات تجربی در ایران، برای فهم بیشتر و بهتر موضوع، انجام مطالعات تجربی و موردی ضروری است