طراحی مدل انتظارات متقابل در رابطه فرد و سازمان در سازمان های دولتی و خدمت رسان شهر اصفهان بر اساس رویکرد پدیدارشناسی با استفاده از روش دیمتل

هدف این پژوهش طراحی مدل انتظارات متقابل در رابطه فرد و سازمان (فرد به عنوان ارباب رجوع) در سازمان های دولتی و خدمت رسان شهر اصفهان بر اساس رویکرد پدیدارشناسی است.

روش شناسی پژوهش: 

این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات کیفی با استفاده از روش پدیدارشناسی بوده و به منظور بررسی پایایی نتایج از رویکرد سه گانه رایو و پری [1] استفاده شد. برای روایی تحقیق از رویکردهای روایی سازه دنزین  و لینکلن [2] (روایی بیرونی، روایی توصیفی و روایی تفسیری) استفاده گردید. هم چنین جهت تعیین اعتبار پرسشنامه از نسبت روایی محتوایی لاوشه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات روش اصلاح شده استوتیک-کلایزی به کار گرفته شد. جامعه آماری پژوهش، 17 نفر از خبرگان و تعداد 19 نفر از مدیران و کارشناسان سازمان های دولتی و خدمت رسان و 35 نفر از ارباب رجوع این سازمان ها با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و داده های مورد نیاز طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته گردآوری گردید. در مرحله دوم، برای بررسی ارتباط و میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری بین مولفه ها به دست آمده از روش تکنیک دیمتل استفاده شد. هم چنین گپ موجود بین تقاضاهای سازمان و عرضه های ارباب رجوع از طریق پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از روش آزمون مقایسه زوجی، شناسایی گردید.

یافته ها نشان می دهد که در بین مولفه های پرسشنامه سازمان، بیش ترین گپ در مولفه «قانون مداری و پرهیز از شیوه های غیرقانونی» و کم ترین گپ در مولفه «مشارکت در نظام های سازمانی مرتبط با ارباب رجوع» می باشد. در پرسشنامه سازمان، پاسخگویان (که کارکنان هستند) ادعا می کنند که عرضه های ارباب رجوع به سازمان بسیار کم تر  از تقاضاهای سازمان از ارباب رجوع می باشد.

اصالت/ارزش افزوده علمی:

 نتایج این تحقیق می تواند در بسط نظری رابطه بین سازمان های دولتی و خدمت رسان و ارباب رجوع موثر باشد و خط مشی گذاران و مدیران نیز با ایجاد ساختارهای هوشمندانه بتوانند انتظارات ارباب رجوع و کارکنان سازمان های دولتی را کاهش دهند و شرایط مساعدتری برای خدمت دهی و دریافت خدمات فراهم سازند.