الگوی مشارکت مراکز فکری در فرایند سیاست گذاری امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

این مقاله در پی ارایه الگوی مطلوب مشارکت مراکز فکری راهبردی در فرایند سیاست گذاری امنیت ملی ج.ا.ا، است. ماهیت اصلی پژوهش کیفی و رویکرد آن ترکیبی اکتشافی و روش تحقیق آن موردی زمینه ای است. در بخش کیفی، با صاحب نظران و خبرگان حوزه پژوهش به روش هدفمند کیفی (گلوله برفی) مصاحبه انجام شد. نتایج تحلیل محتوا حاکی از فروانی 45 درصدی مشکلات شناختی در دو بخش سیاست گذاران امنیت ملی و مراکز فکری است. نتایج تحلیل آماری داده های پژوهش حاصل از پیمایش، ضمن برازش مناسب الگوی عبارت است از: ساختار پویا و غیر سلسله مراتبی در مراکز فکری باارزش میانگین رتبه ای (9.06)، درک واقع گرایانه مراکز فکری از ملاحظات عینی و عملی محیط شکل گیری سیاست های امنیتی باارزش میانگین رتبه ای (8.55) و پیش آهنگی مراکز فکری در شناسایی مسایل امنیتی نوپدید و در حال تکوین و ایجاد دغدغه و جهت دهی به نیازهای سیاست گذاران امنیتی باارزش میانگین رتبه ای (5) به ترتیب مهمترین شاخص های ساختاری، شناختی وکارکردی الگوی مشارکت مراکز فکری راهبردی در فرایند سیاست گذاری امنیت ملی است .