سفالگری نیمه دوم قرن 13 ه.ق در تهران بررسی، معرفی و طبقه بندی سفال های به دست آمده از عملیات مرمت و نوسازی مجموعه تاریخی اتحادیه

سفالگری عصر قاجار برخلاف معماری و کاشی کاری این عصر، کمتر موردمطالعه پژوهشگران و محققان باستان شناسی و تاریخ هنر عصر قاجار قرار گرفته و اطلاعات ما از سفالگری عصر قاجار در مقایسه با سایر دوره های تاریخ هنر اسلامی، بسیار اندک است. اگرچه در برخی از سفرنامه های این عصر، به برخی از مراکز تولید سفال در ایران اشاره شده است، هنوز اطلاعات جامعی از تکنیک ها و ابداعات سفالگری در این دوره و همچنین مراکز اصلی تولید و توزیع سفال در ایران عصر قاجار در دست نیست. در عملیات نوسازی و مرمت مجموعه تاریخی اتحادیه در محله لاله زار تهران که در سال های 1394 و 1395 انجام شد، حجم زیادی از سفال های مربوط به اواسط عصر قاجار، به ویژه عصر ناصری (1264-1313ق) به دست آمد که در پژوهش حاضر، موردبررسی و طبقه بندی قرار گرفته اند. با توجه به داده های به دست آمده، پژوهش حاضر در پی پاسخ به این سوال است که سفال های تولیدشده در نیمه دوم عصر قاجار در تهران، از نظر ویژگی های تزیینی و فرم های سفالی، دارای چه خصوصیاتی بوده و کدام دسته از گونه های سفالی و الگوهای تزیینی در این مجموعه سفالی، بیشتر تکرار شده است. در نتیجه این مطالعه، طیف گسترده ای از لعاب ها و تکنیک های تزیینی و فرم های سفالی شناسایی شد که در متن مقاله به آن ها اشاره شده است.