نقش جو عاطفی خانواده و عدم تحمل بلاتکلیفی در پیش بینی اضطراب کرونا دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان جو عاطفی خانواده و عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب کرونا در دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه بوده است.

روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر آشخانه در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 950 نفر تشکیل دادند. نمونه این پژوهش 274 نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و بر اساس جدول انتخاب نمونه کرجسی و مورگان (1970) انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه جو عاطفی خانواده هیل برن، پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریتسون و همکاران و مقیاس اضطراب کرونا علیپور و همکاران بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است.

بین جو عاطفی خانواده با اضطراب کرونا رابطه منفی معناداری وجود دارد (621=r -و 001/0< P) و بین عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب کرونا رابطه مثبت معناداری وجود دارد (678=r و 001/0= P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که جو عاطفی خانواده می تواند به طور منفی معناداری و عدم تحمل بلاتکلیفی به طور مثبت معناداری اضطراب کرونا را پیش بینی کند.

بنابراین می توان تمهیداتی در خصوص افزایش جو عاطفی خانواده و کاهش بلاتکلیفی با رعایت شرایط بهداشتی به منظور کاهش اضطراب کرونا تدارک دید.