بررسی تاثیر شکاف نسلی بر وقوع فرار از منزل در بین نوجوانان شهر تهران

خانواده به عنوان نخستین کانون زندگی مشترک و جامعه پذیری فرزندان، در صورت نابسامانی و بحرانی بودن روابط بین اعضاء، در بروز بسیاری از آسیب های اجتماعی نیز تاثیرگذار خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر شکاف نسلی در وقوع فرار از منزل در بین جوانان شهر تهران صورت پذیرفت.

روش پژوهش:

 این پژوهش از نوع پژوهش توصیفی تحلیلی و از لحاظ روش، کمی و از نوع پیمایشی و با در نظر گرفتن معیار زمان مقطعی می باشد. جامعه آماری شامل خانواده های دارای فرزند 10 تا 19 ساله شهر تهران که با نمونه گیری بصورت خوشه ای چند مرحله ای در بازه زمانی نه ماهه(خرداد تا اسفند1400)به تناسب خانواده های ساکن در مناطق دو، نه و شانزده بابهره برداری از فرمول کوکران، تعداد324 نفر انتخاب گردیدند. ابزار، پرسشنامه محقق ساخته و مصاحبه می باشد که برای تعیین روایی پرسشنامه از روش اعتبار صوری و برای محاسبه پایایی از روش آلفای کرونباخ و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است.

یافته ها نشان داد شکاف نسلی در وقوع فرار از منزل جوانان تهران ارتباط معنادار و مستقیمی دارد T=3.51 . همچنین بین دو گروه متفاوت سنی10-14 و 15-19 سال تفاوت آماری معناداری از لحاظ میانگین آسیب های اجتماعی مشاهده شد (p =0/001).

با توجه به نتایج می توان گفت آموزش والدین به منظور افزایش توانایی ایجاد ارتباط با فرزندان، خصوصا در مواجهه با تفاوت های دیدگاهی نسلی، می تواند گام بسیار مهمی در جلوگیری از ظهور بسیاری از انحرافات و آسیب های اجتماعی باشد. بهمین دلیل بالا بردن سطح آگاهی ها در خانواده ها بمنظور اصلاح فرآیند مذکور از ضرورت بالایی برخوردار است.