دانشگاه صنعتی امیرکبیر به مثابه دانشگاه نوآور و ارزش آفرین: دستاوردها و چالش ها

نوآور و کارآفرین کردن دانشگاه ها یکی از سیاست های نوین برای ارتقای سطح مسیولیت پذیری اجتماعی و تحقق اهداف تغییر اجتماعی و توسعه پایدار ملی است. دانشگاه نوآور و ارزش آفرین از سناریوهای اصلی برای مشارکت موثر آموزش عالی در فرایند توسعه است. دانشگاه صنعتی امیرکبیر براساس سابقه تاریخی تاسیس و فعالیت، تلاش رهبران و جامعه دانشگاهی و انتظارات ذی نفعان، در شمار دانشگاه های کارآفرین است که می تواند با تعامل هم افزا و اثرگذاری در صنعت و جامعه هدف، نوآور و کارآفرین عمل کند. در این مقاله ، برمبنای «چارچوب راهنمای دانشگاه نوآور و کارآفرین»، محصول مشترک کمیسیون اروپایی و سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه، سطح نوآوری و کارآفرینی این دانشگاه و کم وکیف تحقق ملاک های دانشگاه نوآور و کارآفرین، به روش مطالعه موردی ملاک محور ارزیابی شده است. براساس این پژوهش، علی رغم تلاش های قابل توجه و ابتکارات رهبران و مدیران دانشگاه، سطح نوآوری و کارآفرینی آن پایین تر از حد متوسط ارزیابی شده و بین وضعیت موجود و انتظارات شرکا و ذی نفعان، فاصله قابل توجهی وجود دارد. این دانشگاه با رسالت ویژه خود برای حرکت در مسیر نوآوری و کار آفرینی باید در هفت محور شامل حکمرانی، ظرفیت های مالی، کارکرد یاددهی- یادگیری، سازوکارهای پشتیبانی از نوآوران و کارآفرینان، تبادل دانش و ارتباط با صنعت، تحرکات علمی بین المللی، استفاده بیشتر از قابلیت های تحول دیجیتال در ابعاد علمی و سازمانی، به طور همزمان و متوازن اقدام کند. طراحی و اجرای یک «برنامه میان مدت جامع راهبردی- عملیاتی» برمبنای «چارچوب راهنمای دانشگاه نوآور و کارآفرین» یک پیشنهاد اصولی برای تحول و ارتقای این دانشگاه به دانشگاه نوآور و کارآفرین است.