اثر ترکیب های تغذیه ای بر عملکرد، اجزای عملکرد و میزان پروتئین و روی دانه ارقام گندم در شرایط آبیاری با زه آب مزارع

این آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال زراعی 96-1395 و 97- 1396 در ایستگاه اهواز مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل: آبیاری در دو سطح: زه آب و آب معمولی در کرت اصلی، ترکیب کودی در شش سطح شامل: شاهد (عدم مصرف کود)، بذرمال، بذرمال و اسید هیومیک، بذرمال و اسید هیومیک و محرک رشد، بذرمال و اسید هیومیک، محرک رشد و فسفر بالا و بذرمال و اسید هیومیک و محرک رشد و پتاسیم بالا در کرت فرعی و کرت فرعی فرعی شامل سه رقم گندم  مهرگان، شوش و چمران 2 بود. نتایج نشان داد صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی ، شاخص برداشت و میزان پرولین برگ بطور معنی داری تحت تاثیر تیمار آبیاری قرار گرفتند که به نظر می رسد غنی بودن زه آب از عناصر معدنی در کنار افزایش معنی دار پرولین برگ بعنوان یک مکانیسم تحمل به شرایط منفی آبیاری با زه آب  توانسته نقش مثبتی در افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه در شرایط آبیاری با زه آب نسبت به آبیاری با آب معمولی داشته باشد. همچنین صفات عملکرد دانه، شاخص برداشت، تعداد پنجه، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله و پروتیین دانه تحت تاثیر تیمار ترکیب کودی قرار گرفتند و بیشترین افزایش عملکرد بیولوژیکی ودانه نسبت به شاهد در تیمار بذرمال، اسید هیومیک و محرک رشد بدست آمد.در این مطالعه عملکرد بیولوژیکی و تعداد سنبلچه در سنبله در ارقام مورد بررسی تفاوت معنی دار داشتند و رقم شوش نسبت به سایر ارقام بطور نسبی عملکرد بهتری داشت. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی داری با تعداد پنجه بارور ، تعداد سنبلچه در سنبله و عملکرد بیولوژیکی داشت. هرچند اثر متقابل تیمارها در این آزمایش معنی دار نبود ولی رقم شوش در شرایط آبیاری با زه آب و تیمار ترکیب کودی بذرمال، اسید هیومیک و محرک رشد عملکرد بهتری داشت.