بررسی روند تغییرات صید و الگوی رشد تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus Borodin, 1897) در سه دهه از زیست این گونه در آب های حوضه جنوبی دریای خزر

مطالعه حاضر با هدف بررسی تنوع پذیری الگوی رشد و فراوانی تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) براساس داده های صید در آب های حوضه جنوبی دریای خزر طی یک دوره 27 ساله  (1397-1370) انجام. در این پژوهش، 72704 قطعه تاس ماهی ایرانی به تفکیک جنسیت (نر، ماده و جمعیت)، زمان (سال) و مکان (آب های سواحل استان های گیلان، مازندران و گلستان) مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان صید این گونه در سال 1370 (6038 قطعه) و کمترین میزان صید آن نیز در سال 1397 (292 قطعه) ثبت شد. استان گلستان بیشترین تعداد صید (30851 قطعه) و استان گیلان کمترین مقدار صید (11129 قطعه) را داشت. بیشینه طول چنگالی این گونه در سال 1385 با 240 سانتی متر ثبت گردید. نتایج نشان داد بیشترین میانگین طول چنگالی در سال 1386 و 1389 با 151 سانتی متر و بیشترین میانگین وزن کل در سال 1372، 1373، 1375، 1376 و 1386 با 26000 گرم مشاهده شد. همچنین کمترین میانگین طول چنگالی در سال 1397 با 139 سانتی متر و کمترین میانگین وزن کل در سال های 1389 و 1391 با 600 گرم به دست آمد. دامنه طولی 148-136 و 160-148 سانتی متر در جنس نر و ماده به ترتیب بیشترین فراوانی طولی را به خود اختصاص دادند. جنس ماده بیشترین و کمترین میزان صید را به ترتیب در سال 1370 و 1397 و جنس نر بیشترین و کمترین میزان صید را در سال 1370 و سال 1393 به خود اختصاص دادند. جمعیت جنس ماده نسبت به جنس نر تا سال 1391 بیشتر بود و بعد از آن، این نسبت معکوس شد. ضریب آلومتری رشد  bدر این سال ها بین 1/03 تا 3/49 متغییر بود، الگوی رشد غالبا در دهه 70 آلومتریک مثبت و در دهه 80 ایزومتریک و آلومتریک منفی و در دهه 90 آلومتریک منفی بود. ضریب وضعیت برای این گونه نیز در طی این سال ها بین 0/61 الی 0/8 متغییر بود و میانگین ضریب وضعیت برای جمعیت کل 0/72 بود. به طور کلی در یک دوره 27 ساله میزان صید تاس ماهی ایرانی در سواحل جنوبی دریای خزر کاهش بیش از 95 درصدی داشت.