تاثیر برنامه مراقبت انتقالی طراحی شده بر اضطراب و راحتی عمومی بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر قلب در انتقال از بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب باز به بخش عمومی: یک کارآزمایی بالینی

انتقال بیمار از بخش مراقبت های ویژه به بخش عمومی یک فرایند اضطراب آور است که با احساس ناامنی، ناراحتی، وابستگی و افزایش نیاز همراه است. مهم ترین هدف هر برنامه مراقبتی رفع نیاز بیمار و ایجاد احساس راحتی است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر برنامه مراقبت انتقالی طراحی شده بر میزان اضطراب و راحتی عمومی بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر هنگام انتقال از بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب باز به بخش عمومی بود.

این پژوهش یک کارآزمایی بالینی غیرتصادفی همراه با گروه کنترل بر روی 62 بیمار کاندید انتقال از بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب باز بیمارستان امام خمینی تهران به بخش عمومی در سال 1400 بود که به روش آسان انتخاب شدند. گروه کنترل مراقبت معمول را دریافت نمودند و مورد پیگیری قرار گرفتند. گروه آزمون علاوه بر مراقبت های معمول، برنامه مراقبت انتقالی طراحی شده را نیز دریافت کردند. این برنامه در 4 بعد 1-انتظار انتقال 2-حمایت، کاهش تدریجی وابستگی و افزایش استقلال 3- ارتباط و تقویت سه گانه مراقبت و 4- تداوم مراقبت یکپارچه و مبتنی بر نیاز توسط پرستاران منتخب و آموزش دیده با همکاری پژوهشگر، پزشک، بیماران و خانواده به مدت 7-5 روز اجرا شد. پرسشنامه های اضطراب اشپیلبرگر و مقیاس راحتی عمومی قبل از انتقال بیمار و در روز ترخیص بیمار تکمیل شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و آزمون های دقیق فیشر، آزمون مجذور کای، t زوجی و مستقل در سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد برنامه مراقبت انتقالی طراحی شده توانسته است به طور معنی داری اضطراب را کاهش و راحتی عمومی بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر را افزایش دهد (0/000P≤).

با توجه به تاثیرگذاری مداخله بر روی متغیرهای تحت مطالعه، می توان استفاده از برنامه طراحی شده را به عنوان یک برنامه مراقبتی مناسب در هنگام انتقال بیمار پیشنهاد کرد.