اثربخشی آموزش مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر افزایش علائم خودکنترلی در کودکان 8-6 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه بیش فعالی: پژوهش مورد منفرد

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر افزایش علایم خودکنترلی در کودکان 8-6 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی انجام شد. روش این پژوهش مطالعه مورد منفرد از نوع طرح A-B بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 8-6 ساله دارای اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی در سال تحصیلی 96-1395 بودند. نمونه گیری با روش هدفمند انجام شد و 4 کودک دارای اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی، به تشخیص روانپزشک و با استفاده از DSM-V و پرسشنامه تشخیص علایم بیش فعالی (Conners, 1969) انتخاب گردیدند و پس از ثبت داده های خط پایه، طی 8 جلسه 45 دقیقه ای مورد مداخله قرار گرفتند. در نهایت پس از یک ماه از پایان مداخله، داده های مرحله پیگیری جمع آوری شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه معلم و والد (Conners, 1990) و پرسشنامه خودکنترلی کودکان (Kendall and Wilcox, 1979) بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل درون موقعیتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بررسی و تحلیل دیداری یافته ها نشان داد که مداخله بر روی سه آزمودنی از چهار آزمودنی پژوهش موثر بوده است و آموزش کارکردهای اجرایی بر افزایش علایم خودکنترلی در کودکان 8-6 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی تاثیر داشته است.