تبیین عشق و انواع آن در اشعار سیمین بهبهانی و عالمتاج (ژاله) قائم مقامی بر مبنای نظریه مثلث عشق استرنبرگ

عشق از مضامین پر تکرار و به عنوان محرک ترین عنصر حیات است که از دیرباز در خلق آثار رمانتیک و غنایی، اندیشه و زبان شاعران را مسحور کشش و لطف خود کرده است. در حوزه روانشناسی نیز نظریه های متعددی برای شناخت بیشتر عشق و تبیین آن ارایه شده است که از با نفوذترین آن نظریه مثلث عشق رابرت استرنبرگ است. او معتقد است، عشق کامل شامل سه مولفه "صمیمیت، شوریدگی و تعهد" می باشد و از فقدان هر مولفه انواع دیگری ازعشق شکل خواهد گرفت که کامل نبوده و نتیجه مطلوبی نخواهد داشت. پژوهش حاضر مطالعه ای نظری است و با مراجعه به منابع کتابخانه ای، به روش توصیفی _تحلیلی انجام شده است و هدف اصلی آن تبیین عشق و انواع آن در اشعار سیمین بهبهانی و عالمتاج (ژاله) قایم مقامی بر مبنای نظریه مثلث عشق استرنبرگ است.
یافته های پژوهش پیش رو حاکی از این است که سیمین بهبهانی و ژاله قایم مقامی تحت تاثیر عوامل مختلف، چون تجربه شخصی و مسایل اجتماعی عصر، به مضمون عشق و برخی از انواع آن در شعر خود پرداختند و نشان می دهد که طغیان در برابر برخی هنجارها و یا ناهنجاریهای اجتماعی سبب شده که دو شاعر مذکور به مضمون عشق در زنان سوق داده شوند؛ عدم آگاهی از ابعاد عشق کامل و انتخاب ناموثر موجب بروز گونه های عشق می شود که شواهد آن در اشعار ژاله و سیمین قابل مشاهده است و برخی از آنها با معضلات اجتماعی قابل مطابقت است.