ارائه مدل ساختاری روابط رفتارهای خودآسیب رسان و عملکرد خانواده با میانجی کنترل عواطف در نوجوانان دختر 15تا18ساله شهر فومن

از موضوعات مهم و از مشکلات در دوران نوجوانی، رفتارهای خودآسیب رسان است که اغلب همراه با یک نشانگر آشکار از مشکلات عاطفی است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین مدل روابط رفتارهای خودآسیب رسان و عملکرد خانواده باتوجه به میانجی کنترل عواطف در نوجوانان دختر 15تا18ساله شهر فومن بود.

پژوهش حاضر، طرح تحلیلی از نوع همبستگی بود که با روش مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمامی دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهر فومن در سال تحصیلی 98-1397 بودند. تعداد 393 دختر 15تا18ساله با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل پرسش نامه آسیب به خود (سانسون و همکاران، 1998) و مقیاس کنترل عواطف (ویلیامز و همکاران، 1997) و مقیاس سنجش عملکرد خانواده (اپشتاین و همکاران، 1983) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS نسخه 24 و AMOS نسخه 24 در سطح معناداری 0٫01 صورت گرفت.

در مسیر عملکرد خانواده به کنترل عواطف، ضریب تاثیر استاندارد کل (0٫001=p، 0٫751=β) و ضریب تاثیر استاندارد مستقیم (0٫001=p، 0٫751=β)، در مسیر عملکرد خانواده به رفتارهای خودآسیب رسان، ضریب تاثیر استاندارد کل (0٫002=p، 0٫522=β)، ضریب تاثیر استاندارد مستقیم (0٫001=p، 0٫734=β) و ضریب تاثیر غیرمستقیم (0٫010=p، 0٫212-=β) و در مسیر کنترل عواطف به رفتارهای خودآسیب رسان، ضریب تاثیر استاندارد کل (0٫013=p، 0٫283-=β) و ضریب تاثیر استاندارد مستقیم (0٫015=p، 0٫283=β) برآورد شد؛ به علاوه باتوجه به شاخص های مدل پیشنهادی پژوهش، داده های گردآوری شده برازش پذیرفتنی داشت (0٫975=CFI، 0٫971=GFI، 0٫957=AGFI، 0٫968=TLI، 0٫975=IFI، 0٫908=NFI، 0٫029=RMSEA).

باتوجه به نتایج پژوهش حاضر، کنترل عواطف در رابطه بین عملکرد خانواده و رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان دختر، نقش میانجی دارد.