تاثیر پیش تیمار و محلول پاشی کود جلبک دریایی (Ascophyllum nodosum) بر بهبود رنگدانه ها، صفات کیفی و عملکرد دانه سویا حاصل از بذور فرسوده

این آزمایش به منظور بررسی اثر کود جلبک دریایی بر بهبود صفات فیزیولوژیکی سویا در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود طی دو سال زراعی 98-1397 و 99-1398 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل پیری تسریع شده در دو سطح (بذور شاهد و فرسوده) و کود جلبک در سه سطح (شاهد: بدون اعمال تیمار، پیش تیمار بذری و محلول پاشی برگی با غلظت 3/0 درصد کود جلبک) بودند. نتایج نشان داد که پیری تسریع شده در سال اول و دوم آزمایش موجب کاهش 11/15 و 33/13 درصدی میزان کلروفیل a در برگ گیاهان حاصل از این بذور شد. در هر دو سال آزمایش محلول پاشی کود جلبک در شرایط عادی و فرسودگی موجب افزایش معنی دار میزان کلروفیل a تا سطح معنی دار شد. اعمال پیری تسریع شده در بذور، به ترتیب موجب افزایش 13/35، 46/12 و 22/22 درصدی کاروتنویید، فلاونویید و آنتوسیانین در برگ گیاهان حاصل از این بذور شد. اعمال پیری تسریع شده موجب کاهش 86/0، 90/0 و 18/33 درصدی روغن دانه، پروتیین دانه و عملکرد دانه شد. حداکثر درصد روغن و پروتیین دانه نیز به ترتیب 74/19 و 31/38 درصد بود که به تیمارهای محلول پاشی و پیش تیمار بذری تعلق داشت. استفاده از کود جلبک به صورت پیش تیمار بذری و محلول پاشی برگی به ترتیب موجب افزایش عملکرد دانه به میزان 49/36 و 67/21 درصد نسبت به شاهد شد. در نهایت می توان پیش تیمار بذور با کود جلبک دریایی را جهت بهبود اثرات فرسودگی بذر و افزایش عملکرد دانه در گیاه سویا پیشنهاد نمود.