القای مقاومت به نیکل با نیتروپروساید سدیم در گیاه گوجه فرنگی

انباشت فلزات سنگین در سراسر اکوسیستم مشکلات زیست محیطی بزرگی است که کیفیت زندگی همه موجودات زنده را تهدید می کند. در آزمایشی به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح بلوک کاملا تصادفی، اثر نیتروپروساید سدیم بر پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گوجه فرنگی تحت تنش نیکل مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان گوجه فرنگی در دو سطح نیتروپروساید سدیم (صفر و 100 میکرومولار) و سه سطح مختلف نیکل (صفر، 25، 50 میکرومولار) همراه با سه تکرار تحت شرایط هیدروپونیک کشت داده شدند. نتایج نشان داد که 50 میکرومولار سولفات نیکل تحت عدم کاربرد نیتروپروساید سدیم به طور قابل توجهی باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ (1/43 درصد) در مقایسه با شرایط کاربرد نیتروپروساید سدیم شد. افزایش نشت یونی و مالون دی آلدهید، به عنوان شاخص آسیب اکسیداتیو در گیاهان تحت تنش سولفات نیکل مشاهده شد. در پاسخ به اکسیداتیو ناشی از تنش سولفات نیکل، میزان کلروفیل روندی نزولی و کربوهیدارت و غلظت پرولین نسبت به شاهد روندی صعودی داشتند. کاربرد 100 میکرومولار نیتروپروساید سدیم سبب افزایش کلروفیل b (54/4 درصد) و کلروفیل کل (57/3 درصد) در شرایط عدم تنش سولفات نیکل نسبت به شاهد شد. فعالیت آنتی اکسیدانی، پراکسیداز و کاتالاز در تیمار 100 میکرومولار نیتروپروساید سدیم نسبت به گیاهان بدون این ماده به ترتیب، 62، 37 و 38 درصد تحت تنش 50 میکرومولارسولفات نیکل افزایش یافت. با توجه به نتایج، نیتروپروساید سدیم در غلظت 100 میکرومولار، اثرات منفی تنش نیکل را بر صفات رشدی گیاه گوجه فرنگی نظیر تعداد برگ و وزن خشک گیاه با افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی (افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز) و همچنین تاثیر مثبت تجمع پرولین بر محتوای نسبی آب، کاهش داد، لذا کاربرد این ماده برای گیاه گوجه فرنگی تحت رشد در شرایط نیکل توصیه می شود.