مطالعه تغییرات آنزیمی و ارزیابی بیان برخی ژن های مهم در تحمل به شوری در چهار رقم از برنج تحت شرایط هیدروپونیک

شوری، یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده رشد و تولید برنج در شرایط خشک و نیمه خشک جهان است. به منظور بررسی تاثیر تنش شوری بر خصوصیات بیوشیمیایی و بیان برخی ژن های القایی در مرحله گیاهچه ای برنج، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اصلی شامل پنج سطح صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار از کلرید سدیم برای ایجاد تنش شوری بود. سطوح شوری به همراه محلول غذایی یوشیدا در یک سیستم هیدروپونیک اعمال شد. فاکتور فرعی شامل چهار رقم (کشوری، شیرودی، طارم و کوهسار) برنج بود. در این پژوهش شاخص سطح اکسیداسیون سلولی (TBARM)، فعالیت های آنزیمی و بیان برخی ژن های مهم پاد اکسیدان شامل کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربیک پراکسیداز و فاکتور رونویسی TCTP مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اختلاف بین ارقام و سطوح شوری برای کلیه صفات مورد بررسی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین با افزایش سطح شوری، میزان فعالیت آنزیم های مورد مطالعه و بیان ژن های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربیک پراکسیداز و TCTP افزایش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده رقم های شیرودی و کوهسار به عنوان رقم های متحمل به شوری شناسایی شدند.