اثر برخی کودهای زیستی و شیمیایی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی و اسانس گلبرگ گل محمدی (Rosa damascena Mill.) تحت تنش خشکی

کودهای آلی و شیمیایی، نقش حیاتی در مراحل رشد و نمو گیاهان ایفا می کنند و کاربرد آن ها می تواند باعث افزایش رشد و تولید گیاهان شود. در تحقیق حاضر تاثیر کودهای زیستی (بوتامیسول، اسید هیومیک، کودهای اسبی، گوسفندی، گاوی، مرغی، ورمی کمپوست، کامل شیمیایی NPK همراه با دو سطح شاهد (مثبت: آب پاشی و منفی: بدون هر گونه محلول پاشی) تحت تنش خشکی بر صفات مورفوفیزیولوژیکی و اسانس گلبرگ گل محمدی (Rosa damascena Mill.) در طی دو سال، به صورت فاکتوریل دو عامل (کود و تنش خشکی) در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که از بین 13 ترکیب شناسایی شده اسانس در کل تیمارها، بیشترین اجزاء مربوط به سیترونلول و ژرانیول (مونوترپن های اکسیژنه الکلی) و هنیکوزان و نونادکان (هیدروکربن های آلکان دار) بود. در بین اجزاء اسانس، ماده موثره هنیکوزان (6/34 و 6/33 درصد) بیشترین میزان را به خود اختصاص داد. نتایج دو سال پژوهش نشان داد که بالاترین مقادیر ارتفاع بوته (1/212 و 4/214 سانتی متر)، تعداد شاخه اصلی (2/22 و 1/23)، کلروفیل کل (1/18 و 3/18 میلی گرم بر گرم وزن تر)، محتوای نسبی آب برگ (5/69 و 4/68)، عملکرد گل (5/7651 و 2/7591 کیلوگرم در هکتار)، اسانس (076/0 و 069/0 درصد) توسط تیمارهای ورمی کمپوست، کود مرغی و یا کود کامل تحت شرایط عدم تنش خشکی به دست آمد. پیشنهاد می شود برای حصول بالاترین ترکیب کیفی اسانس گل محمدی یعنی دو ترکیب مهم معطر سیترونلول و ژرانیول تحت شرایط مشابه، از تیمارهای کود کامل و یا کود مرغی استفاده گردد.