بررسی اثر بخشی ترکیبات زیست فعال گیاه نارنج بر خارش اورمیک با استفاده از محاسبات داکینگ مولکولی

خارش اورمیک یک علامت شایع در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه است که حدود یک سوم بیماران دیالیزی را تحت تاثیر قرار داده و کیفیت زندگی آنها را تا حد زیادی کاهش می دهد. استفاده از داروهای مشتق شده از گیاهان طبیعی می تواند راهی جایگزین برای محدود کردن و درمان خارش اورمیک در بیماران کلیوی باشد. این تحقیق برای ارزیابی پتانسیل ضد خارش برخی از ترکیبات زیست فعال نارنج انجام شده است. فرایند شبیه سازی داکینگ مولکولی برای برهمکنش 9 ترکیب طبیعی نارنج با محل های اتصال فعال موجود در چهار گیرنده پروتیینی مرتبط با مکانیسم خارش انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیبات منتخب نارنج، گیرنده های کاپا-اپیوییدی 4DJH، 6VI4، 6B73 و گیرنده جفت شده با پروتیین-G،5ZTY ، را به خوبی مهار می کنند و اثر بازدارندگی قویتری در مقایسه با داروی ضد خارش Gabapentin دارند. با توجه به امتیازات اتصال (DS) که در محدوده 8/72- تا 4/88- قرار می گیرند و همچنین مقادیر ثابت های بازدارندگی (Ki)، رویهمرفته بهترین فعالیتهای ضد خارش متعلق است به لیگاندهای Nobiletin ، Caryophyllene، Naringenin و Tangeretin. نتایج اتصال نشان داد که می توان ترکیبات طبیعی نارنج را به عنوان منبع ارزشمندی برای مهار خارش اورمیک در نظر گرفت.