اثر محرومیت از بینایی و جنسیت روی استراتژی انتخاب موش صحرایی در ماز شعاعی

ضمن مراحل اولیه تکامل پس از تولد، پیام های حسی از محیط، تکامل سیستم های حسی مختلف را تحت تاثیر قرار می دهند. سیستم بینایی به عنوان یک سیستم مناسب برای ارزیابی نقش تجربه حسی در روند تکامل پس از تولد مورد توجه محققین قرار گرفته است. در این مطالعه اثرات محرومیت از بینایی روی کاربرد علایم بینایی- فضایی در جستجوی ماز شعاعی هشت پر مورد بررسی قرار گرفته است.
موش های صحرایی 40 روزه از هر دو جنس نر و ماده پرورش یافته در روشنایی (Light-reared، LR) و تاریکی کامل (Dark-reared، DR)، در ماز شعاعی هشت پر در دو جلسه روزانه مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمایش ها در سه مرحله انجام گردید. در اولین مرحله غذا (به عنوان پاداش) در هر هشت بازو قرار می گرفت. در مرحله بعد غذا به طور ثابت در چهار بازوی مجاور وجود داشت. در آخرین مرحله، مکان چهار بازوی واجد پاداش در دو جلسه روزانه با هم عوض می شد. تعداد ورودی های صحیح به بازوهای ماز و استراتژی انتخاب بازوهای مجاور در ماز مورد آنالیز قرار گرفت.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که هر دو گروه در تعداد ورودی های صحیح به بازوها تقریبا یک سان عمل می کنند. از طرف دیگر در ورود به بازوهای مجاور در ماز، گروه LR برتری واضحی نسبت به گروه DR نشان می دهند. هم چنین در حالی که برخی اختلافات وابسته به جنس در آزمایش های مربوط به تعداد ورودی های صحیح و استراتژی انتخاب بازوهای مجاور در گروه LR مشاهده می شود، اختلافی بین عملکرد موش های نر و ماده در گروه DR وجود ندارد.
در مجموع یافته های این تحقیق بیان گر آنست که فقدان تجربه بینایی می تواند استراتژی انتخاب بازوها در ماز را تحت تاثیر قرار دهد. بعلاوه محرومیت از بینایی می تواند موجب پوشانده شدن اختلاف رفتار وابسته به جنسیت در موش های صحرایی شود.