اثربخشی و ایمنی درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در درمان بیماران با دیابت نوع دو: یک مرور نظام مند و متاآنالیز

دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که با مقاومت انسولینی و افزایش میزان قند خون همراه است و بر روی ابتلا، مرگ و میر، و کیفیت زندگی بیماران تاثیر می گذارد. این مطالعه باهدف بررسی ایمنی و اثربخشی درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت.

یک جستجوی نظام مند در پایگاه های PubMed، Cochrane، Embase، Scopus و Web of Science تا سال 2021 انجام گرفت. ابزار متاآنالیز کاکران برای ارزیابی کیفیت مطالعات استفاده شد. متاآنالیز با استفاده از نرم افزار RevMan نسخه 5.3 انجام گرفت.

نه مطالعه با جمعیت 5675 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج مطالعه نشان داد که به استثنای مقایسه دوزهای 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/100 میلی گرم، تفاوت معناداری در HbA1c بین دو گروه درمانی مشاهده شد. FPG تنها در دوز 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/50 میلی گرم معنادار بود (P=0.0001). تفاوت معناداری در پیامد HOMA-B در دوزهای موردبررسی مشاهده شد. در حالیکه هیچ تفاوت معناداری بین دو گروه درمانی در پیامدهای HOMA-IR و Fasting proinsulin مشاهده نشد. پیامد Proinsulin/insulin ratio تنها در دوز 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/50 میلی گرم معنادار بود (P<0000.1). پیامد یک عارضه جانبی یا بیشتر در دوزهای 500 میلی گرم در مقایسه با 500/50 (P=0.20) و 1000 میلی گرم در مقایسه با 1000/100 در گروه ترکیبی بیشتر بود (P=0.02).

یافته های این متاآنالیز نشان داد که درمان ترکیبی سیتاگلیپتین و متفورمین اثربخشی بهتری در مقایسه با درمان متفورمین به تنهایی در بیماران با دیابت نوع دو نشان داد. عوارض جانبی قابل توجهی برای درمان ترکیبی مشاهده نشد.