بررسی دلالت امامت جماعت در مسجدالنبی بر جانشینی پیامبر صلی الله و علیه وآله

از مهمترین ادله اهل‎ سنت بر مشروعیت خلافت خلیفه اول، نماز ابوبکر در زمان بیماری رسول‎ خداصلی الله و علیه و آله است. این دلیل بسیار مورد توجه  اهل ‎سنت قرار گرفته و آن را در زمره نخستین ادله روایی ذکر می ‎کنند. در این گفتار با روش تحلیلی توصیفی و با استناد به منابع حدیثی، کلامی و تاریخی  اهل‎ سنت، ماجرای نماز ابوبکر مورد کاوش علمی قرار می‎ گیرد و نقدهای درونی و بیرونی این جریان بیان می ‎شود. عدم وجود نص بر خلافت ابوبکر و عدم دلالت نیابت در نماز جماعت بر نیابت در خلافت از نقدهای بیرونی است که ناسازگاری این ماجرا با دیدگاه  اهل ‎سنت را به نمایش می‎ گذارد. نقد درونی این جریان با طرح پرسش هایی ارایه می ‎شود از قبیل چرایی تخلف و تعلل عایشه در برابر امر پیامبرصلی الله و علیه و آله؛ چرایی حضور پیامبرصلی الله و علیه و آله در نماز جماعت با وجود ناتوانی و ضعف شدید؛ چگونگی حکم اقامه شدن نماز توسط پیامبرصلی الله و علیه و آله، و عدم قصد پیامبرصلی الله و علیه و آله از نیابت نماز جماعت برای نیابت امامت جامعه که پذیرش این ماجرا را برای  اهل ‎سنت با چالش مواجه می ‎سازد. جدای از اینکه پذیرش این ماجرا مستلزم اثبات مخالفت ابوبکر با دستور رسول خداصلی الله و علیه و آله و عدم صلاحیت او و عمر برای زمامداری جامعه است که لازم است باورمندان به آن، به لوازم این ماجرا نیز اعتقاد داشته باشند.