ارائه مدل ارزیابی میزان تاثیر شاخص های توسعه حمل ونقل ریلی بر کاهش تصادفات جاده ای

پژوهش حاضر به ارزیابی میزان تاثیر شاخص های توسعه حمل ونقل ریلی بر کاهش خسارات و متوفیات تصادفات جاده ای برون شهری کشور طی دوره 20 ساله در سال های 99-1377 پرداخته شده است. ابتدا روش تحقیق و داده های آماری معرفی شده و سپس از آزمون ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته جهت بررسی مانایی متغیرها استفاده گردید. سپس برای تعیین رابطه بلندمدت، آزمون هم انباشتگی بین متغیرها بکار گرفته و در ادامه از آزمون علیت گرنجری جهت تعیین رابطه کوتاه مدت بین متغیرها استفاده شد. در مرحله آخر باقیمانده های حاصل از رگرسیون هم انباشته را محاسبه و پارامترهای کوتاه مدت با تخمین مدل تصحیح خطا به دست آمد. نتایج نشان می دهد که رشد متغیرهای طول زیرساخت خطوط ریلی و رشد تن کیلومتر حمل کالا و نفر کیلومتر جابجایی مسافر و ارزش افزوده در بخش حمل ونقل ریلی، باعث کاهش میزان متوفیات تصادفات جاده ای می شود. در واقع با افزایش یک درصد در رشد متغیرهای طول خطوط ریلی و رشد تن کیلومتر حمل کالا و نفر کیلومتر جابجایی مسافر و ارزش افزوده در بخش حمل ونقل ریلی، شاهد کاهش میزان متوفیات تصادفات جاده ای برون شهری کشور به میزان 011/0، 07/0، 24/0 و 115/0 خواهیم بود.