طراحی مدل ‎سرمایه‎ ساختاری کاهنده فساد در شبکه بانکی با استفاده از نظریه داده بنیاد

پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل سرمایه‎ ساختاری کاهنده فساد در شبکه بانکی با استفاده از نظریه داده بنیاد انجام گرفته است. این پژوهش از نوع پژوهش‎های کیفی و در حوزه پارادایم استقرایی است. در پژوهش حاضر از مصاحبه نیمه ساختاریافته به عنوان ابزار جمع‎آوری داده‎ها استفاده شده که داده‎های حاصل از آن با بهره‎گیری از کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شده‎اند. در بخش کیفی برای انتخاب نمونه از نمونه‎گیری هدفمند بهره‎گیری شده که بر اساس اصل کفایت نظری، با استفاده از 21 مصاحبه این مهم حاصل شده است. برای اعتبارسنجی یافته‎ها از روش خودبازبینی محقق و تکنیک کنترل اعضا استفاده شد. نتایج پژوهش مشتمل بر شناسایی عوامل علی، زمینه‎ای، مداخله‎گر و پیامدهای سرمایه ساختاری کاهنده فساد و درنهایت ارایه مدل نهایی سرمایه ساختاری کاهنده فساد در شبکه بانکی است. برای اعتباریابی مدل پژوهش از نرم‎افزار مدلسازی معادلات ساختاری استفاده گردید. تعداد 200 پرسشنامه به‎صورت نمونه‎گیری در دسترس در میان افراد توزیع شد و از این میان 190 پرسشنامه صحیح جمع‎آوری گردید. ابزار گردآوری داده‎ها پرسشنامه‏ای محقق ساخته بود که با لحاظ شدن دیدگاه‏های چند تن از اساتید مدیریت در آن که بر روایی دلالت داشت، تعداد آن ها تقلیل یافت. نتایج حاکی از آن است که پیشرفت های فناوری اطلاعات، وجود سازمان های نظارتی متعدد ازجمله بانک مرکزی، خواست مقامات ارشد کشور بر مبارزه با فساد، الزامات سازمان‎های بین‎المللی، مقررات مبارزه با پول شویی، قانون منع مداخله کارکنان دولت و استانداردهای بانکداری بازل به‎عنوان عوامل علی سرمایه ساختاری کاهنده فساد در شبکه بانکی شناخته شده‎اند.