میانجی گری ناگویی خلقی در ارتباط بین بدرفتاری های دوران کودکی با قلدری سایبری در نوجوانان

 با روند رو به فزونی کاربرد شبکه های اینترنتی، ارتباط برقرار کردن بین افراد به سهولت رخ می دهد که می تواند همراه با مشکلاتی باشد. پژوهش پیش رو به هدف بررسی میانجی گری ناگویی خلقی در ارتباط بین بدرفتاری دوران کودکی با قلدری سایبری در نوجوان ها صورت گرفت.

 پژوهش حاضر توصیفی، نوع همبستگی بود که به روش الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان پانرده تاهفده ساله دوره دوم متوسطه مشهد بود که در سال تحصیلی 1400-1399 در حال تحصیل بوده اند. با این هدف، 471 دانش آموز با نمونه گیری خوشه ای تصادفی  برگزیده شدند. داده ی پژوهش با کمک پرسشنامه برخط در دبیرستان های ناحیه دو مشهد گردآوری شد. ابزار پژوهش عبارت بود از قلدری سایبری پاتچین و هیندوجا (2016)، ناگویی خلقی بگبی و همکاران (1994) و کودک آزاری محمد خانی و همکاران (1392) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از معادلات ساختاری در نرم افزار Spss26 و Smart PLS3 انجام شد.

 نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد که مسیرهای مستقیم بدرفتاری کودکی- ناگویی خلقی، ناگویی خلقی- قلدری سایبری معنادار بودند، اما مسیر غیر مستقیم از بدرفتاری دوران کودکی به قلدری سایبری با میانجیگری ناگویی خلقی معنادار نبود و مدل مورد نظر برازش مناسبی نداشت.

 نتایج حاصل از یافته ها به ضرورت توجه به ناگویی خلقی در کاهش قلدری سایبری تاکید کرد.