نظم نوین بین المللی و راهبرد ایدئولوژیکی، امنیتی (معمای امنیت) جمهوری اسلامی ایران در هزاره جدید

نظم نوین بین المللی بعد از پایان جنگ سرد و در ادامه آن، بین الملل گرایی تهاجمی ایالات متحده آمریکا در ابتدای هزاره جدید (یازدهم سپتامبر 2001) تحولات شگرفی را در نظام بین الملل پدید آورد. راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در هزاره جدید در سایه تحولات نظام بین الملل، تبدیل شدن به هژمون و قدرت منطقه ای می باشد. این پژوهش از نوع بنیادی با روش کیفی- تفسیری و استنباط اطلاعات از طریق اسناد موجود با رویکرد توصیفی- تحلیلی است همچنین گردآوری اطلاعات و داده ها به طریق کتابخانه ای انجام شده است. به نظر می رسد نظم نوین بین المللی و سیاست بین الملل گرایی تهاجمی آمریکا، راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را متاثر از تحولات کلان نظام بین الملل نموده و تلاش خود را در راستای تبدیل شدن به قدرت بالقوه منطقه ای تبیین کرده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که منطقه گرایی، شیعه گرایی و نظامی گری، راهبردهای ایدیولوژیکی- امنیتی ایران به حساب نمی آیند، اما می توانند در مقاطع زمانی خاص، راهبرد سیاست خارجی ایران را در راستای تبدیل شدن به قدرت منطقه ای تبیین نمایند. تلاش ایران برای افزایش نقش منطقه ای بیشتر با هدف افزایش امنیت نسبی و قدرت نرم این کشور صورت می گیرد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تحولات کلان نظام بین الملل بر راهبرد سیاست خارجی ایران در هزاره جدید می باشد.