بررسی توان آلفا در پرتاب های آزاد موفق و ناموفق بسکتبالیست های نخبه و نوآموز

هدف از تحقیق حاضر، بررسی توان آلفا در پرتاب های آزاد موفق و ناموفق بسکتبالیست های نخبه و نوآموز بود.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر نیمه تجربی بود و در قالب طرح سری های زمانی اجرا شد. دو گروه نخبه (10 آزمودنی با میانگین سنی 1/34 ± 22/25 سال) و نوآموز (10 آزمودنی با میانگین سنی 1/80 ± 22/55 سال) به صورت داوطلبانه مشارکت داشتند. داده ها با استفاده از 28 الکترود از یک دستگاه 32 کاناله بی سیم اندازه گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد (0/05 ≥P).

توان آلفای گروه نخبه بالاتر از گروه نوآموز بود (0/001=P). پرتاب های موفق نسبت به پرتاب های ناموفق توان آلفای کمتری را نشان داد (0/006=P). در مقایسه دو گروه، توان آلفا در پرتاب های ناموفق گروه نخبه نسبت به پرتاب های موفق آن ها بیشتر بود (0/001=P)، اما بین توان آلفای پرتاب های موفق و ناموفق گروه نوآموز تفاوتی مشاهده نشد (0/584=P). توان آلفا در زمان اجرای تکلیف پرتاب آزاد بالاتر از زمان های قبل بود (0/005>P)، اما بین زمان اول و دوم تفاوتی نبود (0/001=P). نتایج نشان داد که گروه نخبه فعالیت قشری بالاتری نسبت به گروه نوآموز در همه الکترودها داشتند (0/001>P).

یافته ها نشان می دهد که گروه نخبه با مهار اطلاعات نامربوط تکلیف را با پیچیدگی قشری کمتری اجرا کردند. همچنین کاهش توان آلفا در پرتاب های موفق نشان دهنده افزایش فعال سازی قشر مغز و افزایش تمرکز است تا در نهایت تکلیف با منابع عصبی کمتری اجرا شود.