سنجش نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی در تاثیر رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی کارکنان

یکی از شیوه های مناسب برای حفظ و ارتقای منابع انسانی، بهبود رضایت شغلی کارکنان است. از طرف دیگر، استفاده از مدیران با سبک رهبری تحول گرا یکی از عوامل مهم ارتقای رضایت شغلی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی کارکنان، با توجه به نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی است.

 جامعه ی آماری این تحقیق کارکنان ستاد مرکزی سازمان تامین اجتماعی تهران به تعداد 1500 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران، 306 نفر محاسبه شد. ابزارگردآوری اطلاعات پرسش نامه ی استاندارد رهبری تحول گرای باس و آولیو، پرسش نامه ی رضایت شغلی مینه سوتا و پرسش نامه ی توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر بود. روایی پرسش نامه ها با روایی صوری و محتوایی و پایایی با ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد که مقدار آن برای پرسش نامه ی رهبری تحول گرا 0/79، برای پرسش نامه ی توانمندسازی 0/83 و برای پرسش نامه ی رضایت شغلی 0/82 محاسبه شد. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از طریق تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد.

 بر اساس یافته ها، تمام فرضیه های تحقیق تایید شد. نتایج به دست آمده از آزمون سوبل نشان می دهد که اثر غیرمستقیم سبک رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی به واسطه ی توانمندسازی کارکنان برابر 0/556 شده است. مقدار مثبت بتا (0/556) نشان از مثبت بودن شدت اثر دارد.

 نتایج پژوهش نشان می دهد که ایفای نقش رهبری تحول گرا توسط مدیران سازمان، از طریق ایجاد گونه ای از شرایط کاری که فراهم کننده ی توانمندسازی کارکنان باشد، بر احساس رضایت از شغل و بهبود آن موثر خواهد بود.