اثر‎بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افکارخودکشی، خودتنظیمی هیجانی و انعطاف‎پذیری روان شناختی نوجوانان دارای افکارخودکشی مراجعه‎ کننده به اورژانس اجتماعی

پژوهشحاضر با هدف، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افکارخودکشی، خودتنظیمی هیجانی و انعطاف پذیری روان شناختی نوجوانان دارای افکارخودکشی مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری  پژوهش را همه نوجوانان دارای افکارخودکشی مراجعه کننده به مرکز مشاوره اورژانس اجتماعی شهرستان آستانه اشرفیه در سال 1400 تشکیل دادند که از این میان تعداد 30 نفر (15 گروه کنترل و 15 گروه آزمایش) از جامعه مذکور به شیوه نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برنامه درمانی رویکرد پذیرش و تعهد، طی 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی بر روی گروه آزمایش اجرا شد، گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پذیرش و عمل (AAQ-2)، پرسشنامه تنظیم هیجان (CERQ) و مقیاس افکارخودکشی بک (BSSI) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری در میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل در مولفه ی ارزیابی مجدد از ابعاد تنظیم هیجان و افکارخودکشی وجود داشت. اما تفاوت در انعطاف پذیری و بعد سرکوبی از ابعاد تنظیم هیجان معنی دار نبود. با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود تا روانشناسان و رواندرمانگران مراکز اورژانس اجتماعی و یا در ارتباط با نوجوانان از نتایج این مطالعه جهت بهبود تنظیم هیجان و کاهش افکارخودکشی مراجعین نوجوان خود بهره ببرند.