تبیین سلامت روان و کیفیت تعامل مادر-کودک با نقص توجه-بیش فعالی براساس سبک های فرزندپروری

هدف از انجام پژوهش پیش رو تبیین سلامت روان و کیفیت تعامل مادر-کودک با نقص توجه-بیش فعالی براساس سبک های فرزندپروری بود.

براین اساس روش پژوهش توصیفی و در زمره روش های علی-مقایسه ای بود. جامعه شامل مادران با فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعال در دامنه سنی شش تا دوازده سال در شهر تهران در سال تحصیلی 98-99 بود. گروه نمونه پژوهش حاضر که به شیوه در دسترس انتخاب شدند، شامل 100 مادر دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی که به خانه سلامت منطقه 22 شهر تهران مراجعه نمودند، بود. برای شناسایی دانش آموز مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی از پرسشنامه گزارش والد CSI4 و مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM5 استفاده شد. جمع آوری داده ها با پرسشنامه های سبک فرزندپروری بامریند(بامریند،1991)، مقیاس رابطه والد-کودک (پیانتا،1994)، مقیاس مشکلات رفتاری کودکان(کانرز،1968) و پرسشنامه سلامت روان استفاده شد.

نتایج نشان داد که سلامت روان مادران به تفکیک سبک فرزندپروری بجز در نمره کل سلامت تفاوت معناداری دارد. همچنین در تعامل مادر-کودک نیز تفاوت ها براساس نوع سبک فرزندپروری مادران معنادار بود که این معناداری تنها در دو خرده مقیاس رابطه مثبت کلی و تعارض گزارش شد.

براساس یافته های بدست آمده می توان این گونه بیان نمود که آموزش فرزندپروری و انتخاب سبک های مناسب در مادران با کودک ADHD می تواند علاوه بر بهبود سلامت روان مادران، در ارتقای کیفی تعامل مادر با کودک خود نیز اثربخش باشد.