حمل ونقل همه شمول: به اشتراک گذاری فضاهای حمل ونقل همگانی با سالمندان، توان جویان، کودکان و نوجوانان

انتظار می رود هر گروه کاربری و نیازهای خاص آن ها در برنامه ریزی و ارایه خدمات حمل ونقل همگانی در نظر گرفته شود. رویکرد همه شمول به عنوان پاسخی به این چالش، خلق محیط های دربرگیرنده ای را تضمین می کند که برای تمامی شهروندان با طیف وسیعی از توانایی ها و محدودیت ها سازگار است. شناسایی موانع محیط های حمل ونقل همگانی برای جابجایی سالمندان، توان جویان، کودکان و نوجوانان از دیدگاه حمل ونقل همه شمول.پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی است که در ابتدا با استفاده از روش اسنادی تجربیات جهانی در مورد موانع جابجایی افراد آسیب دیده و کم توان را بررسی کرده و سپس به کمک 60 مصاحبه نیمه ساختاریافته که با بیست فرد سالمند، بیست توان جو و بیست کودک و نوجوان انجام داده است، سعی در انعکاس صدا و تجربیات آن ها به عنوان نمایندگان گروه های به حاشیه رانده شده در فضای حمل ونقل همگانی دارد. گروه سالمندان مناسب سازی محیط های حمل ونقل را در پرداختن به ویژگی های طراحی و همچنین بهبود دسترسی جست وجو می کردند درحالی که افراد توان جو ابتدا به آموزش کارکنان و در درجه بعدی مسیله طراحی فیزیکی اشاره داشتند. کودکان نیز افزایش انعطاف پذیری و بهبود امنیت و ایمنی را ازجمله مهم ترین خواسته های خود می دانستند. با توجه به روند روبه رشد سالمندی در کشور و آگاهی روزافزون از لزوم مشارکت همه شهروندان در زندگی اقتصادی و اجتماعی جوامع، اتخاذ رویکرد همه شمول در خلق و ارایه محیط های حمل ونقل، می تواند آن را به یک جایگزین جذاب برای افراد کم توان و آسیب پذیر و افرادی که نقص و عدم استقلال در جابجایی را تجربه می کنند، تبدیل کند.