مقایسه دوز جنین در پرتودرمانی تمام مغز توسط کبالت60 و شتاب دهنده خطی

با توجه به افزایش نیاز به استفاده از پرتوهای یونیزان در دوران بارداری، افزایش میزان سرطان مرتبط با پرتودرمانی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، تعیین دوز جنین حاصل از پرتودرمانی کل مغز با دو روش دستگاه درمانی کبالت 60 و شتاب دهنده ی خطی فوتونی می باشد.

دوز جنین با استفاده از فانتوم آلدرسون راندو، پس از اجرای کالیبراسیون تراشه های TLD-100، در هفته های 12، 24 و 36 بارداری بنابر فاصله از میدان اصلی درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. تابش کل مغز با درمان میدان های جانبی متقابل موازی با فانتوم در وضعیت خوابیده به پشت انجام شد. تکنیک درمانی در هر دو دستگاه SSD بود که به ترتیب برابر با 100 و 80 سانتی متر برای دستگاه شتاب دهنده و کبالت انتخاب شدند. دوز جذبی در تراشه های TLD به وسیله ی دستگاه قرایت گرTLD اندازه گیری شد.

میانگین دوز در شرایط بدون محافظ در سنین حاملگی 12، 24 و 36 هفته حدود 47 ± 926، 125 ± 2160 و 498 ± 6372 میکروگری برای پرتوهای گاما کبالت-60 و 207 ± 4559، 260 ± 6005 و 228 ± 6383 میکروگری برای اشعه ی ایکس MV 9 شتاب دهنده خطی بود.

نتایج دوزیمتری نشان داد که بیشتر دوز از پراکندگی داخلی پرتو در بدن مادر می آید، محافظت از شکم فقط تا حدی می تواند موثر باشد با توجه به اینکه با افزایش سن جنین، تغییرات دوز دریافتی زیاد می شود، بهتر است در بررسی دوز دریافتی جنین به عدد میانگین اعتماد نشود و دوز جنین بر اساس بیشترین سن آن برآورد شود.