سنجش ترکیبات تقریبی و ارزیابی کیفی ماهیان تون هوور (Thunnus tonggol) و گیدر (Thunnus albacores) تخلیه شده در ساحل چابهار طی نگهداری در دو حالت یخ و انجماد

زمینه مطالعاتی: 

هوور و گیدر به عنوان ماده خام برای تهیه کنسرو استفاده میشوند، بنابراین شناسایی مناسبترین روش صید و نگهداری جهت حفظ کیفیتشان ضروری میباشد.

در مطالعه حاضر ترکیبات تقریبی و کیفیت ماهیان تون هوور و گیدر تخلیه شده در ساحل چابهار بر مبنای نوع روش صید و شیوه نگهداری در شناورهای صیادی بررسی شدند.

پس از تخلیه ماهیان در ساحل بریس، بلافاصله آن ها را به آزمایشگاه انتقال داده و مقادیر ترکیبات تقریبی (رطوبت، پروتیین، چربی و خاکستر) و شاخص های شیمیایی کیفیت (pH، عدد پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، شاخص آنیزیدین، تری متیل آمین و ازت فرار تام) در این ماهیان سنجش شدند.

در ماهی هوور صید شده با تور گوشگیر و نگهداری شده دریخ به جز خاکستر، میزان رطوبت، پروتیین و چربی در مقایسه با سایر گروه ها به طور معناداری کمتر بود (05/0<P). در ماهی گیدر به جز رطوبت سایر ترکیبات تقریبی بین گروه های مختلف تفاوت معناداری نداشتند (05/0>P). از بین شاخص های شیمیایی میزان pH به جز در ماهیان هوور صید شده با تور گوشگیر و نگهداری شده در یخ و ماهیان گیدر صید شده با قلاب و نگهداری شده در حالت انجماد در سایر گروه ها با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت (05/0>P). مقدار عدد پراکسید، تیوباربیتوریک اسید و تری متیل آمین در گروه های صید شده با روش قلاب و نگهداری شده در حالت انجماد نسبت به سایر گروه ها به طور معناداری پایین تر بود، اما شاخص آنیزیدین در تمام نمونه های ماهیان با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت (05/0>P). میزان TVB-N در ماهیان هوور فاقد تفاوت معنادار و در ماهی گیدر به میزان 53/1 ± 21/13 میلی گرم در صدگرم در روش صید با گوشگیر و نگهداری در یخ به طور معناداری بیشتر از سایر گروه ها بود (05/0<P).

نتیجه-گیری نهایی: 

در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که ماهیان هوور و گیدر صید شده با قلاب و نگهداری شده در حالت انجماد دارای ارزش تغذیه ای و کیفیت مناسب تری نسبت به بقیه گروه ها هستند.