ارتباط احساس تنهایی با اضطراب مرگ در دوران پساکرونا در سالمندان استان ایلام در سال 1402

امروزه در دوران پسا کرونا توجه به مسایل روان شناختی مرتبط از جمله احساس تنهایی و اضطراب مرگ در بین سالمندان از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط احساس تنهایی با اضطراب مرگ در دوران پساکرونا در سالمندان استان ایلام انجام شد.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، 384 نفر از سالمندان زن و مرد استان ایلام   پس از بررسی معیارهای ورود با روش های نمونه گیری خوشه ای و تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی، نسخه سوم احساس تنهایی (UCLA) و اضطراب مرگ تمپلر (DAS) استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، من ویتنی،کروسکال والیس و همبستگی اسپیرمن در نرم افزار SPSS نسخه 22  با سطح معناداری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین و انحراف معیار امتیاز احساس تنهایی و اضطراب مرگ به ترتیب 17/14 ± 88/51 و 55/4 ± 93/ 10بود. ارتباط مستقیم معناداری بین احساس تنهایی با اضطراب مرگ به دست آمد. همچنین همبستگی مستقیم معناداری بین سن با احساس تنهایی(29/0= r)و اضطراب مرگ(88/0 = r) و  همبستگی معکوس معناداری بین تعداد فرزندان با اضطراب مرگ (1/0 - = r)مشاهده شد. بین احساس تنهایی و اضطراب مرگ با جنسیت، وضعیت بیمه، تفکیک محل سکونت و هم خانه اختلاف آماری معنادار، همچنین بین اضطراب مرگ با وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، بیماری زمینه ای و تجربه رویداد استرس زا نیز اختلاف آماری معناداری وجود داشت.
 

با توجه به ارتباط مثبت احساس تنهایی با اضطراب مرگ و عوامل تاثیرگذار در این مطالعه، لازم است سیاست گذاران حوزه سلامت ضمن توجه به این عوامل، جهت کاهش احساس تنهایی و  متعاقب آن اضطراب مرگ در سالمندان برنامه ریزی نمایند.