بررسی ارتباط میزان مصرف درشت مغذی ها و فیبر با اختلال تحمل گلوکز و دیابت در افراد فامیل درجه یک بیماران دیابتی

با توجه به نقش رژیم غذایی و عادات غلط تغذیه ای در افزایش خطر بروز دیابت نوع II و شناخته شدن زمینه ژنتیکی در افراد بالای 35 سال به عنوان یک عامل خطر برای آن، این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مصرف درشت مغذی ها و فیبر در الگوی غذایی فامیل درجه یک بیماران دیابتی نوع II به انجام رسیده است.
210 نفر از افراد فامیل درجه یک بیماران دیابتی نوع II، بر مبنای نتایج (OGTT (Oral glucose tolerance test، به دو دسته مختل (دیابتی+(Impaired glucose tolerance (IGT، نفر و سالم 154 نفر تقسیم بندی گردیدند. سپس پرسشنامه مصرف سه روزه غذایی از این دو گروه دریافت و میزان انرژی، کربوهیدراتهای کمپلکس و تصفیه شده، چربی های اشباع و غیر اشباع، پروتئین و فیبر غذایی به صورت روزانه تا سه روز محاسبه و نتایج مورد مقایسه قرار گرفتند.
میانگین سن و نمایه توده بدنی (BMI) در دو گروه مختل و سالم به ترتیب 2/5 ±9/48 و 7/6± 6/43 سال و 7/0± 3/29 و 8/0 ±7/28 کیلوگرم بر متر مربع بود. میانگین انرژی همچنین درصد کربو هیدرات، پروتئین، چربی و فیبر دریافتی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میزان مصرف روغن مایع در گروه مختل کمتر از گروه سالم بود (01/0>p).
با وجودی که میزان دریافت درشت مغذی ها، انرژی و فیبر در دو گروه متفاوت نبوده و دو گروه نیز از نظر BMI همخوانی دارند، احتمالا رژیم غذایی با تاثیر بر روی وزن می تواند در بروز دیابت موثر باشد. با توجه به نتایج مطالعه، انجام یک مطالعه همگروهی جهت دستیابی به نتایج دقیق تر پیشنهاد می شود.