اثربخشی برنامه آموزشی تاب آوری تحصیلی بر خودکارآمدی تحصیلی و ساختار انگیزشی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزشی تاب آوری تحصیلی بر خودکارآمدی تحصیلی و ساختار انگیزشی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه بود.

روش پژوهش: 

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه آزمایشی- کنترل و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پایه های چهارم، پنجم و ششم دارای اختلال یادگیری ویژه مراجعه کننده به مرکز اختلالات شهر تبریز در سال تحصیلی 1402-1401 بود. حجم نمونه شامل 32 نفر (گروه آزمایش 16 نفر،گروه کنترل 16 نفر) به صورت دردسترس جایگزین شدند. گروه آزمایش، مورد آموزش تاب آوری تحصیلی قرار گرفت و مداخله به مدت 10 جلسه گروهی به مدت 60 دقیقه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. این درحالی بود که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ و پرسشنامه ساختار انگیزشی کاکس و کلینگر (PCI) بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 28 و روش تحلیل واریانس چند متغیره (اندازه گیری مکرر) بررسی شد.

نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره (اندازه گیری مکرر) نشان داد که مداخله بسته آموزشی تاب آوری تحصیلی بر خودکارآمدی تحصیلی و ساختار انگیزشی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنی دار داشته است.

یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در ارتباط با برنامه تاب آوری تحصیلی فراهم می کند و روانشناسان و مشاوران می توانند برای بهبود خودکار آمدی تحصیلی و ساختار انگیزشی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه از این بسته آموزشی استفاده نمایند.