نگاهی نو به پدیده پرخاشگری جوانان ونوجوانان بر اساس ویژگی های فردی ،خانوادگی و اجتماعی (مورد مطالعه: جوانان پسر 25 - 18سال شهر شهرکرد)

خشونت یکی از آسیب های عمده در جهان امروز است که معمولا توسط کنشگران فردی یا جمعی، علیه خود (خودکشی یا خودآزاری) یا علیه دیگری (دیگرکشی یا دیگر آزاری) اعمال می شود. هدف از پژوهش حاضر نگاهی نو به پدیده پرخاشگری جوانان ونوجوانان بر اساس ویژگی های فردی ،خانوادگی واجتماعی (مورد مطالعه: جوانان پسر 25 - 18سال شهر شهرکرد) می باشد.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضرازحیث رویکرد کمی و از نظر استراتژی، توصیفی-پیمایشی است.همچنین از منظر مخاطب شناسی ،کاربردی و از لحاظ جمع آوری داده پژوهشی میدانی است. روش نمونه گیری نیز خوشه ای چند مرحله ای تصادفی و ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه محقق ساخته 28 سوالی شامل سه مولفه فردی با 12 سوال ،مولفه خانوادگی با 8 سوال و مولفه اجتماعی با 8 سوال استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه ها به ترتیب از طریق روایی صوری و آلفای کرونباخ وپایایی از روش اعتبار محتوا تایید شد .جامعه آماری شامل جوانان پسر 25-18 ساله شهر شهرکرد می باشد و حجم نمونه تعداد 120 نفر از جوانان پیش گفته بود.

با توجه به نتایج بدست آمده و تحلیل های صورت گرفته مقدار آماره T بدست آمده برای ویژگی های فردی برابر 897/21، برای ویژگی های خانوادگی برابر 895/15 و برای ویژگی های اجتماعی برابر 484/16 است به گونه ای که این مقدار درهمه موارد بزرگتر از 96/1 می باشد.

با بررسی های صورت گرفته، نتایج حاصله از تحقیق حاضر بیان می دارد که تمایل به پرخاشگری بر اساس ویژگی های فردی شامل مهارت های ارتباط موثر(مدیریت هیجان، کنترل خشم، حل مسیله و...) و بر اساس ویژگی های خانوادگی شامل نحوه تربیت فرزندان، خشونت والدین، خانواده ناباب و بر اساس ویژگی های اجتماعی شامل آسیب های اجتماعی می باشد و برای مهار خشونت جوانان بایستی برای هرکدام از ویژگی های ذکر شده پیشنهادهای کاربردی ارایه شده، اجرایی گردد.