تاثیر توانمند سازی رهبری بر رفتار نوآورانه کارکنان و جوامع یادگیری حرفه ای بانقش میانجی توانمند سازی روان شناختی در بین پرستاران بیمارستان امام خمینی (ره)

توانمند سازی رهبری امروزه یکی از مهم ترین مسایل در سازمان ها و ادارات می باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط توانمند سازی رهبری بر رفتار نوآورانه کارکنان و جوامع یادگیری حرفه ای از طریق متغیر واسط توانمند سازی روانشناختی پرستاران انجام گردیده است.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است.و جامعه آماری را پرستاران شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) اورمیه تشکیل می داد که از میان 1500نفر کارمند 310 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های توانمند سازی رهبری زنگ و بارتول (2010)، رفتار نوآورانه کارکنان کانتر (1988)، جوامع یادگیری حرفه ای لی و همکاران (2011) ، توانمند سازی روانشناختی اسپریترز و میشرا (1995) جمع آوری شد . برای بررسی روایی پژوهش از روایی تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید و برای بررسی پایایی پژوهش از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد داده های پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری و با بهره گیری از از نرم افزارهای spss26 وPls3 Smartا تحلیل شدند.

ملاحظات اخلاقی:

 رضایت شفاهی مشارکت کنندگان اخذ و درباره محرمانگی اطلاعات به شرکت کنندگان اطمینان خاطر داده شده است.

یافته ها نشان دهنده همبستگی قابل قبول میان کلیه متغیرهای پژوهش بود و فرضیات پژوهش در مسیرهای تحلیل شده نشان می دهد بین توانمند سازی رهبری ورفتار نوآورانه کارکنان و (052/0 =β) رابطه غیر مستقیم وجود دارد. هم چنین بین توانمند سازی رهبری و جوامع یادگیری حرفه ای (012/0=β) رابطه غیر مستقیم وجود دارد. بین توانمند سازی رهبری و توانمند سازی روانشناختی (36/0=β) رابطه علی و مثبت وجود دارد. توانمند سازی روانشناختی و رفتار نوآورانه کارکنان (58/0=β) رابطه علی و مثبت وجود دارد. توانمند سازی روانشناختی و جوامع یادگیری حرفه ای (36/0=β) رابطه علی و مثبت وجود دارد. بنابراین نقش میانجی توانمند سازی روانشناختی در رابطه بین توانمند سازی رهبری و رفتار نوآورانه کارکنان و جوامع یادگیری حرفه ای در مدل تایید می شود