بررسی پارامترهای مختلف زمان تماس، دما، غلظت دارو و دوز نانولوله های ‏کربنی بر فرآیند ‏جذب داروی آناهیل در نانولوله های کربنی در حضور ‏بروملین

بروملین یک عصاره آبی از آناناس است که حاوی مخلوط پیچیده ای از پروتیازهای تیول و اجزای غیرپروتیازی می باشد. در این تحقیق از روش اجرای تحقیق بصورت کاربردی و کمی و با انجام آزمون MTT به گردآوری اطلاعات پرداخته شد. نتایج نشان داد که با افزایش دوز نانولوله های کربنی از mg/L1 به mg/L5 به صورت قابل توجهی بازده جذب، افزایش و ظرفیت جذب، کاهش و با افزایش غلظت اولیه داروی آناهیل ازmg/L 50 به mg/L300 در دوز نانولوله های کربنی g/L1 ظرفیت جذب از mg/g 6/41 به mg/g 2/162 افزایش و در مقابل راندمان جذب از 2/83 درصد به 067/54 درصد کاهش یافت. پارامترهای ایزوترمهای تعادلی جذب نشان داد که رفتار جذب آناهیل بر روی نانولوله های کربن از مدل فرندلیچ بیشتر از مدل لانگمویر تبعیت میکند. همچنین که مقادیر به دست آمده برای پارامتر n در مدل فرندلیچ برای هر دو دما، بالاتر از 2 نشان دهنده جذب مطلوب آناهیل بر روی نانولوله های کربن بود. نتایج حاصل از آزمون MTT نشان داد که داروی آناهیل در غلظتهای بالا (100 میکروگرم بر لیتر)، دارای اثر کشندگی بسیار شدیدی است. همچنین نشان داده شد که تاثیر کشندگی داروی آناهیل در ابتدا بیشتر بوده و با گذشت زمان کاهش مییابد. اما در مورد داروی جدید سنتز شده با استفاده از وارد کردن داروی آناهیل به سطح نانولوله های کربنی، میزان کشندگی به یک مقدار ثابت میگراید که این امر نشان دهنده رهایش تدریجی دارو با گذشت زمان بود که مطلوب درمان کارآمد سرطان میباشد.