مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی- رفتاری و زوج درمانی هیجان محور بر دلزدگی زناشویی زوجین با طلاق عاطفی

با توجه به ارزش نهاد خانواده، باید به مشکلات زوجین توجه ویژه ای شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی- رفتاری و زوج درمانی هیجان محور بر دلزدگی زناشویی زوجین با طلاق عاطفی صورت گرفت.

روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تبریز در سال 1400 تشکیل دادند. 54 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند (هر گروه 9 زوج). گروه های آزمایشی، درمان مختص گروه خود را به ترتیب در 8 و 10 جلسه دریافت کردند. گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه های دلزدگی زناشویی پاینز و طلاق عاطفی گاتمن بودند. داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. 

در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار متغیر دلزدگی زناشویی در گروه زوج درمانی شناختی- رفتاری 68/10±44/108، در گروه زوج درمانی هیجان محور 18/12±11/108، و در گروه کنترل 08/8±39/108 بود (05/0<P). هر دو درمان در مقایسه با گروه کنترل، دلزدگی زناشویی زوجین را در پس آزمون کاهش دادند (001/0>P). تاثیر درمان ها بر دلزدگی زناشویی زوجین در مرحله پس آزمون یکسان بود (05/0<P).

به نظر می رسد زوج درمانی شناختی- رفتاری و زوج درمانی هیجان محور می توانند سبب کاهش دلزدگی زناشویی زوجین شوند، از این‏رو احتمالا می‏توانند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود روابط زوجین باشند.