تاسیس نیروی دریایی نادرشاه افشار در خلیج فارس و رویکردهای آن

تامین امنیت برای حکومت ها امری ضروری و بدون آن امکان هرگونه فعالیتی غیرممکن است. این مهم در طول تاریخ مراحل مختلفی را با توجه به شرایط و مقتضیات طی کرده است. در پنج سده اخیر با آغاز عصر جدید، امنیت دریایی و حضور در آن، نقش بارزی در معادلات منطقه ای و جهانی ایفا نموده است. در قرن هجدهم پس از دو قرن تلاش اروپاییان، نیرو و ناوگان دریایی مهم ترین نقش را در تامین امنیت حکومت ها در سطوح بین المللی بازی می کرد که این امر مقارن با انقراض حکومت صفویه و تشکیل حکومت نادری گردید. صفویان چندان به دریا و نیروی دریایی توجهی نکردند، اما جانشینان آنها ازجمله نادر علی رغم مسائل و مشکلات عدیده، توجه و علاقه خاصی به تاسیس ناوگان دریایی به خصوص در خلیج فارس که محل تردد و حضور نیرو و کشتی های اروپایی بود، نشان دادند. این اقدام نادر در بادی امر با توجه به فقدان هرگونه نیروی دریایی ایران و مقتضیات آن در خلیج فارس و دریای عمان حیرت آور بود. حال مسئله این است که چرا نادر به نیروی دریایی این همه علاقه و توجه نشان داد؟ آیا او درصدد ایجاد امنیت دریایی و سواحل بود یا اهداف بلندتری ازجمله مقابله جویی با ناوگان دریایی سایر کشورها ازجمله ممالک اروپایی در سطح منطقه ای یا بین المللی را داشت؟ نیک پیداست که روش تحقیق بر پایه گردآوری داده ها به صورت توصیفی و بررسی ون قد آن داده ها با رویکردی تحلیلی در راستای تبیین مسئله خواهد بود. بررسی ها حاکی از آن است که آن همه تلاش نادر تنها به خاطر تامین امنیت ساحلی یا مقابله با چند شورش محلی نبود بلکه چشم انداز وسیع تری را در سطوح منطقه ای و بین المللی تعقیب می کرد.