مقایسه تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در بیماران دیابتی نوع دو: یک مرور نظام مند و فراتحلیل

تاثیرات مفید انواع تمرینات ورزشی به عنوان یکی از مداخلات سبک زندگی در مدیریت دیابت نوع دو مطرح است. هدف این مطالعه مروری نظام مند و فراتحلیل، مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو بود.

جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده در پایگاه های اطلاعاتیPubMed ،Web of Science،Scopus ، SID و Magiran تا آگوست سال 2023 انجام شد. انجام جستجو با استفاده از کلمات کلیدی "high-intensity interval training"، "moderate-intensity continuous exercise"، "cardiometabolic factors" و "type 2 diabetes" بود. فراتحلیل برای مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو انجام گرفت. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.

در مجموع 10 مطالعه شامل 11 مداخله ورزشی و 271 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع دو فراتحلیل شدند. تمرینات تناوبی سبب کاهش معنی دار انسولین ناشتا]0/001P=، (1/25- الی 0/6-) 0/93-=[SMD، مقاومت به انسولین]0/001P=، (1/03- الی 0/43-) 0/73-= [WMD ، فشارخون سیستولی]0/04=P ، (6/29- الی 0/01-) mmHg 3/15-= [WMD، نسبت به تمرینات تداومی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد. گلوکز ناشتا]0/2P=، (7/97- الی 2/14) mg/dL2/91-=[WMD، فشارخون دیاستولی]0/5P= ، (0/77- الی 1/56)mmHg 0/3= [WMD و حداکثر اکسیژن مصرفی]0/05=P ، (0/004- الی 0/99) 0/49=SMD[در تمرینات تداومی و تناوبی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تفاوت معنی داری نداشتند.

به نظر می رسد که تمرینات تناوبی نسبت به تمرینات تداومی، یک روش تمرینی مناسب با زمان کارآمد برای بهبود عوامل کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع باشد.