اثر کیفیت تنظیم گری بر رشد اقتصادی ایران در چارچوب یک الگوی رشد درون زا

کیفیت تنظیم گری عامل نهادی است که می‏تواند نقش تعیین کننده ای در رشد اقتصادی کشورها داشته باشد. در مطالعه حاضر تاثیر کیفیت تنظیم‏گری بر رشد اقتصادی ایران در قالب یک الگوی رشد درون زا بررسی شده است. الگوی نظری متناسب با فراوانی منابع طبیعی تجدید ناپذیر طراحی و با روش کنترل بهینه حل و سپس برای اقتصاد ایران مقداردهی شد. یافته‏ها نشان داد تحقق رشد اقتصادی 8 درصد مستلزم رشد تقریبا 15 درصدی کیفیت تنظیم گری و منابع طبیعی تجدیدناپذیر و همچنین رشد 5/4 درصدی فناوری های جدید است. متوسط نرخ رشد متغیرهای کیفیت تنظیم گری، منابع طبیعی تجدیدناپذیر و فناوری های جدید طی دوره 1376-1400 برای اقتصاد ایران به ترتیب 87/0، 56/4 و 9/3 درصد است که می توان نتیجه گرفت با شرایط موجود دسترسی به وضعیت پایا تقریبا غیر ممکن است. به علاوه، با افزایش کیفیت تنظیم گری، رابطه منابع طبیعی تجدید ناپذیر با رشد اقتصادی از منفی به مثبت تغییر می‏کند. بر همین اساس، به ازای هر 3 درصد بهره‏برداری بیشتر از منابع طبیعی تجدید ناپذیر، کیفیت تنظیم‏گری و فناوری حداقل باید 1 درصد رشد کنند تا رشد اقتصادی یک درصد افزایش یابد؛ در غیر این صورت کاهش رشد اقتصادی بعید نیست.