تحلیل دگرگونی و باززایی نمادها، کهن الگوها و اساطیر بومی و منطقه ای (جنوب ایران) در رمان «اهل غرق» منیرو روانی پور

اسطوره ها معمولا صورتی متفاوت از نظام اعتقادی و فکری بشر است که در طی سالیان متمادی بجای فرسوده شدن، همواره در حال نو شدن و دگردیسی هستند. در این دگردیسی، عصاره نمادین و اسطوره گونه هر شیء و مفهومی در کنار کارکرد قدیمیش حفظ میشود؛ اما با توجه به زندگی امروز و درک و دریافت متفاوت هر قوم و فرهنگ و زمانه ای، لباسی نو بر قامت مفاهیم اسطوره ای دیده میشود. نویسندگان آثار داستانی بویژه رمانهای معاصر، با بهره گیری از فرهنگ غنی باستانی و مولفه های اسطوره ای، سعی در قوت و استحکام این گونه ادبی داشته اند. پیوند دنیای مدرن امروز با مفاهیم بکر باستانی بویژه اسطوره، اصالت اثر را بیش از پیش تضمین میکند. این پیوند و تاثیرپذیری از دنیای نامحدود اسطوره گاه بصورت خودآگاه و گاه بصورت ناخودآگاه در آثار ادبی نمود پیدا میکند. در این پژوهش نمادها، کهن الگوها و اساطیر بومی در رمان«اهل غرق» منیرو روانی پور مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.

روش پژوهش: 

این پژوهش گزارشی از یک پژوهش بنیادین، نظری و اسنادی است که با روش توصیفی-تحلیلی میباشد. همچنین گردآوری داده ها ازطریق فعالیت کتابخانه ای صورت گرفته است.

روانی پور در عرصه به کارگیری نمادها، کهن الگوها و اساطیر در رمان اهل غرق زبانی نمادین دارد و با بهره گیری از این سه مولفه توانسته است، دغدغه ها و مشکلات جامعه موردنظر خود را به نمایش بگذارد. در این رمان وجود کهن الگوها و اساطیر، برگرفته ازعناصر طبیعی، موجودات و شخصیتهای اسطوره ای بومی مانند بوسلمه، و پریان دریایی است. مهمترین مضمون این رمان نمایش اعتقادات و باورهای بومی مردم منطقه جنوب است. در این رمان، خیال و رویا و و اقعیت درهم آمیخته میشود.

نتایج تحقیق نشان میدهد که روانی پور در «اهل غرق» از اسطوره شکنی و بهره گیری از نماد استفاده کرده است و از این طریق نویسنده اثر، اهمیت نقش اساطیر را در بازنمایی زندگی و تاریخ اجتماع ایرانی را مورد توجه قرار داده است.