ارزیابی سازگاری و مقایسه ی عملکرد کمی و کیفی هیبریدهای جدید گوجه فرنگی در شرایط استان گلستان

گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) یکی از محبوب ترین و پرمصرف ترین سبزی میوه ای در سراسر جهان است. با توجه به سطح کشت این محصول در استان گلستان (حدود 2200 هکتار) و اهمیت جایگزین نمودن ارقام هیبرید پرمحصول، در این مطالعه تعداد دو ژنوتیپ هیبرید جدید گوجه فرنگی رشد محدود مناسب کشت در فضای باز به نام های A-Z15، A-Z16-a به همراه رقم هیبرید شاهد مهدیس مورد ارزیابی قرار گرفتند. ژنوتیپ A-Z16-a در دو سطح دارای باکتری و بدون باکتری مورد بررسی قرار گرفت که ژنوتیپ آغشته شده به  باکتری پروبیو96 از شرکت بایوران تحت عنوان A-Z16-b نامیده شد. این مطالعه در سال زراعی 1401-1400 در ایستگاه‎های تحقیقات کشاورزی گرگان و گنبد اجرا شد. آزمایش‎ها در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. صفات عملکرد در هکتار، متوسط وزن میوه، تعداد برچه میوه، درصد اندازه میوه (ریز، متوسط و درشت)، قطر و طول میوه، تعداد حفره میوه، تعداد میوه در هر بوته، pH آب میوه، میزان کل مواد جامد محلول، نسبت میوه های دارای لایه سفید و ماندگاری میوه پس از برداشت یادداشت و اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس تفاوت معنی داری در اغلب صفات مورد بررسی در هر دو مکان آزمایش نشان داد. بر اساس نتایج مقایسه میانگین LSD رقم شاهد مهدیس از لحاظ عملکرد و تعداد میوه در بوته به سایر ژنوتیپ ها برتری داشت ولی در خصوصیات کیفی ماندگاری میوه، تعداد کمتر لایه های سفید میوه و مواد جامد محلول در مرتبه ی آخر قرار گرفت. بالاترین میانگین وزن میوه و بیشترین میزان ماندگاری میوه به ژنوتیپ A-Z16-b تعلق داشت که از لحاظ میزان عملکرد بعد از شاهد قرار داشت. به طور کلی بر اساس نتایج آزمایش، مشخص شد که در بین ژنوتیپ های مورد بررسی رقم شاهد مهدیس عملکرد بالاتری نسبت به ژنوتیپ های جدید داشت و بعد از آن ژنوتیپ A-Z16-b (تیمار آغشته به باکتری پروبیو 96 ژنوتیپ A-Z16-a) خصوصیات عملکردی بهتری نشان داد.